Biliyor musun; Sana zamansız ve anlamsız seslenişlerimde sorduğum sorulara beklediğim hiçbir cevap yok aslında...:::‏

Sessizliğimin İçindeki Sen

Ruhum istemiyor, ayaklarım sürüklemiyor.. Girilmesi gereken yere doğru
atılan her adım boşluğa uzanıyor hissini veriyor.. Dönüp ardıma
baktığımda ellerimden kayıp giden yaşamın gözyaşları düşüyor
gölgeme..Düşünüyorum, düşünüyorum.. kendimi avutmak için bulduğum
nedenlerin hepsi anlamsız geliyor..Bir şeylerin bittiğini bile bile,
sona ermişliğin külleri savrulurken hangi ateş ile avutabilir ki insan
kendini?

Kendimi oyalama adına buluğdum oyunlar bir süre sonra sıkıyor,
sayfalarında kaybolduğum kitaplar anlamsızlaşıyor ve dahası, kendimi
dinleme molalarım canımı sıkmaktan başka bir işe yaramıyor..

Sen ise sanki kendine duvarlar örüyorsun.. Sırrını kimseye vermek
istemeyen ustalar gibisin.. O kadar sağlam ki duvarların, biliyorum ne
kadar ararsam arayayım içine girebileceğim bir kapı bulamayacağım..
Olsun diyorum.. Duvarlarını beyaza boyayıp, çiçekler ekiyorum..
gözlerimi kapıyorum beyazlar siyaha dönüyor..Çiçeklerim ise büyümüyor..
Dikenler bitiyor duvarlarının topraklarından.. siyahlar ağlıyor,
yeşiller soluyor..

Sen susuyorsun..

Kendime yalanlar söylüyorum, yalanlarıma kendim bile inanmıyorum..
Yalan düşlere akıyor, düşler yalana sarılıyor.. gerçekleri görmezden
geliyor, kendime kör muamelesi yapıyorum.. Gözbebeklerim öldükçe
karanlıklar büyüyor ve içimde durmaksızın bir şeyler bitiyor..
Biliyorum

Sokağıma gece düşünce içimdeki tüm ışıklar sönüyor.. Ellerimin
arasından kayıp gidiyorum.. kendimi bile tutmaya mecalim yok.. Gözlerim
gökyüzünde, ellerim sana doğru uzanıyor.. Hayır, düşüyorum kurtar beni
demek için değil ellerimi uzatışım..Sadece.. sadece sana dokunmayı
özlediğimden..

Eksik bir şey var mı, neden bu tarifsiz keder hayatımda dedikçe
yalnızlığım değiyor dudaklarıma, konuşamıyorum.. Uzayan geceye çektiğim
perdelere rüzgar çarpıyor.. Bilmediğim diyarlardan gelen soğuk iklimler
doluyor hücrelerime..İçimi ısıtmalıyım diyorum ve çok sevdiğim çayı
demlemek için ayağa kalktığımda çay kavanozuna yalnızlığımı
doldurduğumu unutmuş olduğumu hatırlıyorum..

Soğuk mermerlerden yaptığım eşiğe diz çökerken duvarlar yükselmeye
başlıyor yeniden.. Bir sırada ben örmek istiyorum kendi mabedime, gel
gör ki hayat ile yarışamıyorum..

Ben bir sıra ördükçe, hayat beş sıra örüyor

ve duvarlar ,

yükseliyor

yükseliyor..

yükseliyor..

Yıldızların yolladığı ışıklar bile sızamıyor surlardan..

Beklediğimin gelmeyeceğini bilen bekleyişim sessizce yanıma geliyor..
Birlikte geçmişi yad ederken, çok zamandır kumdan kaleler yapıp bir
dalganın gelip kaleyi benden alışını beklemediğimi hatırlıyorum.. Ne
çok zaman geçmiş deniz kabuğu toplamayalı.. Çıplak ayaklarımı kuma
değdirmeyeli sanki asırlar geçmiş gibi..

Kim bilir kaç yağmur damlasını öpmedi saçlarım.. Arayıp sormadığım ay
ışığı tenime küsmüş olmalı.. O kadar sessizleşmiş ki hayallerim,
inceltilmiş yalnızlık nağmeleri yankılanıyor kulağımda..

Biliyor musun; Sana zamansız ve anlamsız seslenişlerimde sorduğum sorulara beklediğim hiçbir cevap yok aslında...

» hiçbir zaman olmayacağını da biliyorum
» ben sana mecburum
» beyaz bir sayfada sana bakmak